Fam. Vink-Hermeling

Lang bericht, aan het eind staat de foto impressie. Of is die ook te lang, neem dan deze managementsummary

Een weekje weg met de kinderen is altijd wel noodzakelijk (want zes weken vakantie, dan slaat de verveling toe), maar kom je ook werkelijk toe aan rust? Nee niet echt, maar dat maakt ook niet uit. Je bent er even uit en doet dingen samen.

De vakantie begon eigenlijk ongeveer een week van te voren. Wellicht was het verstandig om een reisverzekering af te sluiten. Na wat vergelijkssites door te bladeren kwamen we uit op Ohra als beste optie: superhandig want daar zitten ook de rest van de verzekeringen bij. Echter, daar begon het probleem. Want stel je nu eens voor dat vrouwlief de polishouder is, en die heeft al een doorlopende reisverzekering. Zie het dan maar voor elkaar te krijgen om een extra verzekering af te sluiten voor manlief en 2 kinderen. Dat gaat dus niet. Dan maar een mail sturen met de situatie. Na een paar dagen niets te horen dan maar bij Unive een losse verzekering afsluiten. Die geeft in ieder geval dezelfde avond nog een melding dat het is aangekomen en dat er nu gekeken wordt of ze het accepteren. Inmiddels schrijf ik dit stukje op de laatste vakantiedag en heb ik nog niets vernomen.

Een paar dagen later krijgen we van Ohra een mail met de volgende rare informatie: je kunt op de site dit aanvragen (nee dus) en we kunnen het niet via mail regelen want we hebben niet genoeg informatie. Wat heel raar is, want zoals geschreven: ALLE verzekeringen hebben we daar lopen, dus als er 1 bedrijf is die genoeg informatie heeft, is het wel de Ohra.

Dan is de grote inpakdag begonnen en verzamelen we alles, bijna lunchtijd en het is vertrek tijd. Onderweg nog even lunchen en tegen een uur of twee komen we aan. Even rond kijken wat er is, en wachten tot het 3 uur is. Even wat drinken en dan kom je in aanraking met het grootste obstakel van de vakantie: veel wespen (en ohja, de Fristi is geen Fristi, maar iets anders wat gemaakt is van melk en rode vruchten…). Even na drie uur staan we in de rij voor de sleutel en dan is het grote zoeken geblazen: echte duidelijke bewegwijzering is er niet, na wat rondzwerven blijkt dat de ingang van het park NIET bij de receptie is. Het zal wel iets Belgisch zijn. Bij het huisje aangekomen als eerste de meterstand van de elektriciteit opnemen (het is een nogal duurzaam park, dus als je teveel gebruikt moet je bijbetalen). Het huisje zelf ruikt nog naar nieuwe meubels (een combinatie van Ikea en Leenbakker lijkt het, misschien nog een snufje Kwantum). Geheel kunststof van buiten en is voorzien van bijna alles wat je nodig zou hebben, alleen geen internet. Oei, dat worden een paar zware dagen…

Gelukkig, bij het centrumgebouw hebben ze wel een wifi zone en dat is elke dag duidelijk te zien: veel mensen op bankjes met een telefoon in de hand. In het indoor speelparadijs is hetzelfde aan de hand: kinderen spelen en ouders zitten op de telefoon of op de laptop (drie keer raden waar ik dit aan het tikken ben…).

Op nacht 1 hebben we onze traditie gebroken. Normaal is het zo dat de laatste nacht 1 van de kinderen uit bed valt en we in de nacht met minimaal 1 huilend kind wakker schrikken en soms ook nog meet bloedneus. Dit keer was het dus al de eerste nacht, een flink bonk en huilen. Geen bloed. Overigens is de traditie wel een beetje in stand gehouden want ook de laatste nacht viel er iemand uit bed, maar dit keer zonder huilen enkel een doffe bonk. Bloed hebben we ook gezien door het vallen en stoten, en een bloedneus in het zwembad door onbekende reden.

De laatste dagen in het huisje zijn we eigenlijk op het park gebleven. De jongste dochter was flink aan het hoesten en 1 nacht ook bijna niet geslapen (gelukkig hadden we paracetamol meegenomen).
En wat hebben we nog meer voor opmerkingen en kritiek. Nou wat te denken van het volgende: je bent in een Belgisch vakantiehuisje, maar er zijn GEEN bierglazen aanwezig. Wel normale drinkglazen, of wijnglazen, maar geen bierglazen dus. En omdat duurzaamheid belangrijk is, hebben ze ook een nogal rare frituur (of cafetaria zoals we het hier zouden noemen): als je friet wilt, moet je je eigen ketel (pan) meenemen…..haalt het idee van even snel een frietje afhalen ook wel een beetje weg…En de pizza is simpelweg diepvries die ze in de oven leggen en dan er iets raars mee doen want ze waren niet lekker en vies klef. Wat verder nog, ohja, het winkeltje was zeer beperkt in het assortiment: je kan zwemkleding kopen, brood en vooral tijdschriften.

En wat hebben we dan wel voor leuke dingen gedaan: Op dag 1 was het aankomen, beetje rondkijken en spelen bij het ‘buitenbad’. Dag 2 was op zoek naar een supermarkt en daar spullen kopen voor de aankomende dagen en in de middag lekker in het zwembad. Dag 3 bestond uit een wandeling in het Wild&Wandel park gevolgd door het indoor speelparadijs. Dag 4 was voor Plopsaland Indoor Hasselt wat in eerste instantie klein leek en voor vooral kleine kinderen. Toch de gehele dag rondgebracht want de achtbaan was leuk en genoeg andere spannende dingen voor Andrea (en later bleek ook voor Lisa die achtbanen toch ook wel leuk vindt..). Dag 5 was een beetje door Hasselt lopen, maar dat viel behoorlijk tegen dus dit werd vervolgd door weer een bezoek aan het zwembad. Dag 6 was de dag dat de (schoon)familie langskwam. Opa, Omi, en de Canadezen (Mark, Monique & Alex) kwamen langs en hebben zowel binnen als buiten gespeeld en uiteraard weer het zwembad. Dag 7 was een dag na een onrustige nacht, dus beetje rustig aan gedaan en wel bij het buitenbad gespeeld. Dag 8 was alweer vertrek dag, dus alles weer inpakken en daarna in het indoor speelparadijs. En de rit naar huis weer nemen.

En nu naar de foto impressie.

2015-Molenheide

Ik geloof dat er wat problemen zijn Picasaweb (videos die niet werken, en teksten die niet kloppen). In dat geval kan je beter dit linkje van Google Photos gebruiken:

Klik hier voor de foto impressie
Wil je de omschrijving zien, klik dan rechts op de i.